Dag 13, Sanur

Vandaag ook weer geen wekker gezet. Nu we minder moe zijn, valt pas op dat de bedden voor onze rug niet veel goeds betekenen. We hebben behoorlijk liggen draaien en hebben allebei nu een stijve rug.

Om 8:45 uur gaan we ontbijten en daarna gaan we op “de boulevard” kijken of er voor ons misschien iets te koop is, waar we ook daadwerkelijk wat aan hebben.

Marijke gaat in de rij staan bij de gebakken eieren en ik ontferm me over brood roosteren, vers fruitsap, thee en dergelijke.

     

Om 9:30 uur lopen we op ons gemak door een deel van de hoteltuin en komen we op “de boulevard” terecht.

We gaan eerst de tafel regelen voor woensdag en dan kunnen we gelijk een kop koffie drinken. Er komt een tafel waar we met maximaal 23 mensen aan kunnen zitten. Of ik woensdag nog even langs kan komen om te kijken of alles volgens afspraak is.

Van de koffie zijn we niet heel enthousiast; hij is aardig, aar we hebben al lekkerdere koffie gedronken.

We zijn er ondertussen achter dat al je in het geheel niet reageert op alles wat ze tegen je zeggen en/of roepen, je in een keer van de ellende af bent; misschien niet de meest vriendelijke oplossing, aar wel de meest effectieve .

Marijke ziet ergens een jurkje dat ze leuk vindt en gaat passen; uiteindelijk vindt ze ook nog een broek, maar ik loop gelijk weg als ik hoor wat de vraagprijs is; 600.000 IDR, zeg maar 40 euro.

Ze komt wel achter me aan en vraagt wat ik dan wil geven en ik zeg 200.000. Zij zakt nu naar 500.000 en als ik mijn bod handhaaf, vervolgens naar 450.000 en dan naar 400.000.

Ik ga nu naar 250.000 en uiteindelijk maken we het af op 300.000. Ze geeft het niet weg en verdient er nog steeds aan, maar het blijft leuk om  te doen.

Van Carel en Caroline hadden we begrepen dat er halverwege tussen Bali Beach en Sanur Beach vandaag een plechtigheid zou worden gehouden e dat die rond het middaguur zou beginnen. maar als wij er om 11:30 uur langskomen, is er nog niet veel gebeurd.

We zijn ondertussen dichter bij Sanur Beach dan bij Bali Beach en we spreken af dat we doorlopen en dan gaan eten en dan met de taxi terug gaan naar ons hotel.

Er staan prachtige particuliere huizen, maar die zijn eigenlijk niet te fotograferen, vandaar dan maar wat impressies van tuinen.

Marijke zou het liefst ook nog een korte broek aanschaffen, maar dat blijkt in de praktijk niet zo makkelijk.

We lopen verder en telkens als we denken dat we er zijn, duikt er weer iets anders op .

Uiteindelijk zijn we er dan en terwijl we door de tuin lopen, kijken we of we Jordi, Nicky en Amber zien, maar dat is niet het geval.

Het restaurant, waar wij vrijdag met Caroline en Carel hebben gegeten, gaat pas om 16:00 uur open en dus gaan we eerst maar eens naar de Ierse Pub voor een ijskoud biertje.

We appen met Jordi, Nicky en Amber en die komen zo gezellig met ons wat drinken. Wij bestellen ondertussen wat te eten. Marijke neemt een avocadosalade met garnalen en ik neem een Balinese curry met kip.

We zijn net klaar met eten als de anderen aanschuiven. Zij vermaken zich prima en zijn te spreken over de accommodatie.

Tegen 15:00 uur nemen we afscheid en lopen we nog even door wat winkeltjes en komen dan, achter een gesloten hek, deze Fiat 600 tegen, die behoorlijk geplamuurd is.

Een blauwe taxi brengt ons vervolgens voor 30.000 IDR (ongeveer 2 euro) terug naar Bali Beach Hotel, waar we een glaasje whisky drinken, terwijl ik het blog verder bijwerk.

Ik had mr. Billy, de reisleider gevraagd om voor ons te regelen dat we maandag Midden Bali konden zien en woensdag of donderdag zouden kunnen zwemmen met dolfijnen, maar 0,0 antwoord en de telefoon wordt niet opgenomen en de email niet beantwoord .

Ik wordt vervolgens getriggerd door een commentaar op een van mijn FB-postings, van Inge Klinkert, een oud-collega, die op Bali een huis heeft en ik vraag haar of zij misschien een betrouwbare chauffeur weet en dat weet ze. Telefoonnummers worden uitgewisseld en nadat ik hem heb gebeld en de verbinding werd verbroken, belt hij mij zelf en spreken we af voor maandagochtend om 10:00 uur bij de lobby van ons hotel.

‘s Avonds eten we op het strand. Marijke neemt een steak en ik neem de Red Snapper die Marijke van de week had, maar dan met witte rijst.

Het is al 21:00 uur geweest als Marijke deze foto van mij neemt, waarna we afrekenen en naar het hotel terug lopen.

In ons hotel drinken we op de kamer een kop koffie en kijken we nog een filmpje, waarna we om 0:00 uur gaan slapen. Morgen zullen we weer de wekker moeten zetten .