Dag 10, Malang – Kalibaru

Vandaag om 5:30 uur op, 6:00 uur de koffers buiten en dan ontbijten, waarna de bus om 7:00 uur vertrekt.

     

De koffiestop is al vroeg, waarna we in de nabij gelegen winkel cadeautjes kunnen kopen voor de weeskinderen, waar we vanmiddag naar toe gaan. We kopen melk met een smaakje, elastiekjes voor in het haar en 2 grote roze knuffelberen.

We vervolgen om 10:00 uur onze weg.

De meeste mensen hebben er voor gekozen om alleen te zitten, dan heb je wat meer bewegingsvrijheid; wij hebben dat dus ook gedaan, zodat ik alvast aan het weblog kon beginnen, maar de bus blijkt zo heftig te schudden dat ik er uiteindelijk maar mee stop.

Tegen 13:00 uur wordt de lunch geserveerd; eenvoudig, maar desalniettemin, wel erg lekker. De foto vertekent, want het is mijn tweede bordje .

Na de lunch rijden we verder richting Kalibaru; het landschap verschilt niet zo veel van hetgeen we de laatste dagen gezien hebben, maar het is beduidend rustiger op de weg.

 

Het is inmiddels bijna 15:00 uur; nog even en dan zijn we bij het weeshuis, annex de plantage.

Maar dan is er ineens sprake van wat oponthoud; er blijkt even verder op een trekker met aanhangwagen, vol met hout, in de bocht gekanteld te zijn en dat gevaarte ligt op onze rijbaan. Hoewel er politie ter plaatse is, zie ik iedereen door elkaar heen, van alles doen, zonder dat er sprake is van enige coördinatie.

Er is een kraan aanwezig, die de auto met een enorme klap weer rechtop zet.

Nu zou je denken dat als de rijbaan weer vrij gemaakt is, dat je dan ook weer door kunt rijden, maar dat blijkt een verkeerde inschatting geweest te zijn.

Wat gebeurt er namelijk: automobilisten zien dat er vanuit tegenovergestelde richting geen auto’s komen en gaan dus massaal inhalen en als wij er dan met onze bus aankomen, is de weg geblokkeerd en moet de auto of zelfs autobus, die dat doet, eerst weer tussen voegen en als dat niet kan doordat er niet gereden wordt, schiet je dus weinig op .

Al met al heeft dit oponthoud uiteindelijk toch nog ruim een uur gekost en komen we vlak voor donker aan op de plantage.

Hetgeen je op onderstaande foto ziet, tart elke beschrijving; zo dol hebben we het in bijvoorbeeld Marokko, niet gezien.

Uiteindelijk loopt het tegen 17:00 uur als we eindelijk bij de plantage aankomen, waar we door de weeskinderen worden opgewacht. Marijke krijgt gelijk iets opgespeld, waarbij het ventje geen halve maatregelen neemt .

Het weeshuis ligt midden tussen de plantages en wordt gerund door een dame zonder dat zij daar staatssteun voor ontvangt. Er zijn 10-tallen weeskinderen in de leeftijd van 0 tot 18 jaar, die allemaal netjes gekleed zijn en goed verzorgd worden.

Ze pakken gelijk je hand en lopen met je mee naar de plaats waar de rondleiding begint.

Ik maak van de plaspauze die velen nodig hebben, gebruik om even wat foto’s te maken van de prachtige bloemen en planten, die je overal vindt.

We krijgen allemaal lavendelolie om je tegen de insecten te beschermen en daarna gingen we op pad, waarbij we uitleg kregen over hetgeen er op de plantage verbouwd werd en hoe het verder verwerkt werd.

We lopen over een smalle bamboebrug, waar je maar met zijn 2-en tegelijk op mag, wat dieper “het oerwoud” in.

Ook hier weer prachtige bloemen en planten.

                            

Onderstaande foto’s tonen koffiebonen; op de plantage, die 25 hectare groot is en 5 uur vanaf het weeshuis ligt wordt naast Cacao, Arabica en Robuust verbouwd.

In no-time is deze man in de top van de palmboom geklommen om de olie af te tappen en dan is hij ook weer zo beneden; dit doet hij elke dag en uiteraard bij meerdere bomen.

Op de weg terug komen we nog een slang tegen, maar jammer genoeg, heb ik die niet op de foto kunnen krijgen, maar sommige van de groep is dat wel gelukt.

We worden door de kinderen versierd met bloemen en kroontjes, die zij zelf hebben gemaakt; Marijke ziet er prachtig uit met deze bloem in heur haar.

En dan begint de dansvoorstelling.

En vervolgens komen de kinderen ons halen om (mee) te dansen.

Ook Marijke doet gezellig mee. Het is hartverwarmend om te zien en vooral te voelen.

En dan komt voor de kinderen het spannende moment van cadeautjes krijgen; ze staan achter een stoel en wij leggen de presentjes op de stoel. Het is best emotioneel om te zien hoe deze kinderen graag iets willen hebben en het is ze van harte gegund. Hadden we maar in Nederland geweten dat dit zou gaan gebeuren, dan hadden we (kleur)potloden, schriften, gummetjes, pennen en dergelijke mee kunnen nemen.

Het meisje met de schildpad, omarmde hem stevig en gaf hem vervolgens een dikke kus; daar werd ik best emotioneel van.

Het was een schitterende ervaring, die misschien mensen ook (weer) laat beseffen waar het in het dagelijkse leven om draait en soms zijn dat maar hele kleine dingen, zoals voor deze kinderen, die eigenlijk niks hebben.

Het is inmiddels 18:30 uur en we vertrekken naar ons hotel in Kalibaru. Het zijn leuke bungalows, waarbij wij met name de doucheruimte erg leuk vonden.

We borrelen gezellig met zijn allen op de veranda en het is 20:30 uur als we aan tafel gaan. Ondertussen is een orkest gaan spelen en worden er traditionele dansen uitgevoerd.

Marijke kiest voor de Mixed Grill en ik neem Nasi Goreng.

Morgen is onze laatste dag op Java en gaan we naar Bali.