We hebben de kamer voor $ 40,- kunnen verlengen tot het moment van vertrek. We worden vanavond om 19:30 uur opgehaald en met een bus naar het vliegveld van Denpasar gebracht. We kunnen dus de hele dag nog genieten.
Na het ontbijt gaan we op zoek naar een masseuse, bij voorkeur op het strand bij ons hotel en die is dus snel gevonden. Voor 100.000 IDR (ongeveer 6,25 euro) krijgt Marijke een uur lang massage. Voor 40.000 IDR (ongeveer 2,50) krijgt ze ook een pedicure behandeling. Ik ga in de tussentijd op de hotelkamer het blog bijwerken.
Als Marijke tegen 11:30 uur klaar is, lopen we langs het strand om koffie te gaan drinken. De typische Balinese boten liggen op het strand; er is weinig animo om met deze boten de zee op te gaan.
We drinken onze koffie op en lopen dan terug naar het hotel.
We willen nog even genieten van het zwembad.
We weten al waar we gaan lunchen, namelijk bij de japanner. Er stonden daar nog veel smakelijke gerechten op de kaart, die we niet geprobeerd hebben.
Het smaakt allemaal weer fantastisch en we sluiten ook nu weer af met een kop koffie.
Inmiddels is het tijd geworden om de koffers te gaan pakken en we drinken het laatste restje van de Teachers op; scheelt in elk geval 1 literfles .
Rond 18:45 uur gaan we naar de bar op de begane grond, waar Rob en Ria, Jan en Nelly en Rob en Jutta al aanwezig zijn. We drinken nog wat en dan is het tijd om naar de luchthaven te gaan.
We blijken in de Internationale vertrekhal te zijn en moeten een verdieping naar beneden, waar we kunnen inchecken voor onze vlucht naar Jakarta. De bagage wordt gelijk door gelabeld; daar hebben we dus verder geen omkijken meer naar.
We kopen nog 2 flesjes Jus ‘Orange en om 21:30 uur kunnen we gaan boarden. In het vliegtuig kan ons horloge gelijk een uur terug gezet worden, want op Bali is het 1 uur later dan in Jakarta.
Aan boord krijgen we gelijk eten geserveerd, maar dat laat ik grotendeels staan omdat het gewoon niet lekker is. De vlucht verloopt verder zonder problemen en we landen volgens planning in Jakarta.
We moeten nu op zoek naar het loket waar we ons uitreisvisum kennen betalen. Ons was verteld dat dit 200.000 IDR (ongeveer 12,50 euro) per persoon zou bedragen, maar het is uiteindelijk maar 150.000 IDR (ongeveer 10 euro) per persoon. Omdat er verder geen gelegenheid is om iets te kopen, blijf ik uiteindelijk met 300.000 IDR (ongeveer 20 euro) zitten.
Het boarden gebeurt deze keer aan de hand van kleuren stickers die op onze boardingpass is geplakt. Wij zitten op rij 30 en mogen daarom als laatste groep aan boord. Beneden aan de trap worden we vervolgens opgewacht en met bussen naar het platform vervoerd. Het is 00:45 uur als we bij het vliegtuig aankomen.
Eenmaal in het vliegtuig kan de klok 5 uur terug gezet worden; het is 20:00 uur Nederlandse tijd. Ik sla de aangeboden maaltijd over en neem een glas rode wijn, waarna ik probeer om de ogen even te sluiten.
We kijken in etappes de Britse mini-serie The Widower en ik kijk nog een aantal afleveringen van Cops. Tot mijn verbazing beschikt het vliegtuig over WiFi ($ 21,- voor 24 uur) en wordt het openingsduel van de WK, Brazilië – Croatië, rechtstreeks op TV uitgezonden.
Boven India maken we een prachtige zonsopgang mee, maar het lukt niet om daar een goede foto van te maken.
Om 9:50 uur landt het vliegtuig volgens schema op Schiphol, waar we niet lang op de koffers hoeven te wachten.
Als ik Comfort Parking bel, heb ik gelijk verbinding en krijg ik te horen dat we in de bocht tussen vertrekhal 2 en 3 zullen worden opgepikt. We realiseren ons ineens dat we helemaal vergeten zijn afscheid te nemen van onze mede-reizigers, die deze vakantie mede tot een groot succes hebben gemaakt.
5 minuten later is het busje al aanwezig en worden we in no time afgezet bij onze auto. Ik kan niet anders zeggen dat dit een hele comfortabele manier is van parkeren; ik ben bijzonder tevreden.
Anderhalf uur later zijn we thuis, waar tot onze schrik het alarm niet aanstaat en de schuifpui wagenwijd open staat; blijkt Jeannine dat zojuist gedaan te hebben, waarbij zij zich niet gerealiseerd heeft dat als het alarm uit is, iedereen zo naar binnen kan lopen en wat mee kan nemen .
We hebben onderweg alvast contact gehad met dierenpension Hoevekestein om te vertellen dat we Charlie vanavond al komen ophalen.
Onderstaande glazen hebben duizenden kilometers met ons mee gereisd, maar in alle hotels bleken voldoende glazen te zijn .